دل نوشته

به قول مهربانو یک . امروز دلم خیلی گرفته ، دیشب خواب دیدم مردم و فقط برادر همسر برام گریه میکرد ، بیدار شدم و دوباره خوابیدم اینبار دیدم که روحم جدا شد و خودم را میدیدم که خواب بد می بینم و توی خواب بی قرارم . وقتی بیدار شدم دلم گرفته بود و غم داشت .  

دو . چه کنیم با تبعیض و بی عدالتی اجتماعی ؟ چرا کسانی که از نظر هوش و استعداد با ما برابرند صرفا به خاطر داشتن امتیازات مسخره باید از نظر موقعیت اجتماعی بالاتر بروند و ما علی رغم تلاش زیاد و داشتن استعداد و خلاقیت و هزار تا ویژگی دیگر همچنان در جا بزنیم ؟ منظورم فقط خودم نیستم بلکه همه کسانی که می کوشند و نمی رسند را می گویم .  

سه . هر چه به عاشورا نزدیک تر می شویم دلم بیشتر می گیرد . روزهایی که خیلی به کسی نیاز داشتم که دستم را بگیرد حسین (ع) دستانم را در دست گرفت و از آن روز نذری دارم که خدا توفیق داده هر سال ادایش کرده ام ، انشالله امسال هم توفیق ادای نذرم را بدهد .  

چهار . دلم می خواهد تنهایی بروم بر سر مزار باباحاجی ، دلم برایش تنگ شده اما حیف که به خاطر وضعیتم همسر اجازه تنهایی رفتن به هیچ جا را نمی دهد و اگر با خودش بروم دیگر نمی توانم باهاش درد و دل کنم و به اشک هایم اجازه بدهم بر گونه هایم بغلتند ، نه باید از خیرش بگذرم و در ذهنم باهاش درد و دل کنم ." بابا حاجی ، انسان وارسته ای بود ، دوستش داشتم اما دیر فهمیدم باید دوست داشتنم را نشانش بدهم و صرفا احترام گذاشتن کافی نیست . " 

راستی کاش ما آدم ها تا هستیم قدر همدیگر را بدانیم و عشقمان را به هم نشان بدهیم .