سختی تسلیم بودن

کس له دردی کس آگاه دار نیه  

غم دار ه شانه  

امان هی امان  

امان هی امان  

امان هی امان  

چند وقت پیش پستی نوشتم با عنوان تسلیم ، همیشه راضی به رضای خدا بودم اما شاید آن زمان نمیدانستم تسلیم بودن چقدر سخت است ، چقدر سخت تر از راضی بودن به رضای خدا  

چند روز پیش که برای چک کردن وضعیتم پیش دکترم رفته بودم بعد از معاینه با خوشحالی گفت که ورورجکم از نظر وزنی و بقیه چیزا نرمال و حتی بهتر از نرمال است . اما سونوگرافی بعدش همه چیز را خراب کرد و خوشحالیم را از بین برد و لبخند روی لب هایم یخ زد . 

یکی از کلیه هایش را چک کرد و وضعیتش خوب بود ، اما آن یکی را هر چه تلاش کرد ندید و پیدایش نکرد و در آخر نظرش بر این شد که : " احتمالا یک کلیه اش اصلا تشکیل نشده و وروجک من با یک کلیه تا امروز اینقدر شیطنت کرده و همراه و همپای لحظات غم و شادی مادرش بوده " 

حالا باید منتظر نوبتم باشم تا آزمایشات و سونوگرافی های تکمیلی را بدهم  و نتیجه قطعی معلوم شود .  

دعایم این چند روزه این بوده که خدایا به وروجکم سلامتی بده ، کمک کن تا سالم و صالح باشد . و اگر هم یک کلیه دارد به آن یکی آنقدر قدرت و سلامتی بده که هرگز نبود جفتش را حس نکند .  

وقتی خود را تسلیم خدا میکنم ،

آنگاه ،

تازه می فهمم معنای حوادثی را

که در زندگیم رخ می دهند .

هر شرایطی که پیش بیاید و من ناگزیر از پذیرش آن باشم

در واقع

فرصتی ست مغتنم برای من

که اعتماد کنم

و دوست بدارم .

وقتی که می ترسم چیزی را به تو ببخشم

ناگهان یادم می آید :

هر آنچه که دارم عاریتی ست و از آن خودم نیست .

بدنم ، دارایی هایم و تمام زندگی ام ؛ آنچه گمان میکردم مال خودم است ،

مال من نیست

مال خداست .  

به راستی که تسلیم بودن خیلی سخت است  ، خدایا من را هم کمک کن به این نقطه برسم .  

دعا کنید با خبرهای خوب برگردم .