روزانه های مادرانه

روزهایم با نیکان پر شده ، هر لحظه با هم بودنمان پر از کشف های تازه است . در آغوش گرفتنش و حس کردن گرمای وجودش پر از لذت است .   

احتمال ماموریت رفتن همسرم هر لحظه بیشتر می شود و من از همین حالا دلتنگش هستم . انگار رشته ی محبتم بیشتر و محکم تر از قبل به قلبش گره خورده و من دل نازک تر شده ام و از همین حالا با وجودی که هنوز عطر خوش تنش را در کنارم حس میکنم اما دلتنگش هستم و دلم میخواهد هر لحظه در آغوش بگیرمش و بوی خوش تنش را در حافظه ام ثبت و ضبط کنم .  

کوه کارهای عملی ؛ کنفرانس های کلاسی و ترجمه ها کماکان سر جایشان هستند و همگی به من خیره شده اند و این یک شیرین آرام و ریلکس است که بهشان لبخند می زند و در دل به خودش وعده می دهد که این هفته دیگر همه شان را انجام می ددهم و ... 

گاهی که به خودم در آینه نگاه میکنم باورم نمی شود که یک مادرم ، عجب واژه ایست این مادر  

مادر ، مادر ، مادر ، مادر ، ........... 

هنوز برای خودم غریبم ، اما شیرین و لذت بخش است این مادری  

وقتی کودکم به رویم لبخند می زند و لثه های بدون دندانش نمایان می شوند  

وقتی تنها در آغوش من آرام می گیرد و به خواب می رود  

وقتی با وجود شلوغی دور و برش با چشمان سیاهش تنها من را دنبال می کند و می خندد  

انگار همه دنیا مال من است  

و در آن لحظه خوشبخت ترین زن دنیا من هستم .