روزانه های ما سه نفر
روزانه های ما سه نفر

روزانه های ما سه نفر

درک نمیکنم این قانون را ؛ فهمیدنش برایم سخت است .... 

سخت است درک کنم که چرا بچه ها بعد از فوت پدرشان حق دارند اموال پدری را تقسیم کنند و آن را حق مسلم خود بدانند ... 

اما قانونمان برای زن تنها یک هشتم از دست رنج خودش را در نظر گرفته ... 

درک نمیکنم ؛ چرا ؟؟؟؟ 

این روزها شاهد نگاه مظلومانه یک مادر هستم .... که شاهد بحث ها و گفتگوهای فرزندانش است و چه مظلوم منتظر است تا پسرانش با هم به توافق برسند .  

اگر به عمق نگاهش دقت کنی همه وجودت می لرزد .

نظرات 2 + ارسال نظر
بانوی تابستان شنبه 7 اردیبهشت‌ماه سال 1392 ساعت 14:37 http://melodio.blogfa.com/

وای شیرین جان دست گذاشتی رو نقطه ضعف من!!!!!!!! یعنی سالهاست دارم می سوزم از این بی عدالتی و ده ها مورد دیدم ازاین چشمهای نگران و حال ناخوش!!!! عزیزم حالا که قانونمون به ما رحمی نداره خودمون باید دست بکار بشیم و از همسرهامون بخوایم هرچی می گیرن رو سه دنگ سه دنگ بزنن!

من واقعا این قانون رو درک نمیکنم که هیچ حقی برای ی زن قائل نیست . چرا ی زن بعد از همسرش باید چشمش به دست بچه هاش باشه ؟ برام قابل درک نیست
به خدا این چشم های نگران خیلی حالم رو بد کرده بود و دلم گرفته بود

لیلی جمعه 6 اردیبهشت‌ماه سال 1392 ساعت 12:39 http://www.manamleili.blogfa.com

خاک بر سر قانون های ما و متاسفم برای مردایی که تا وقتی زنده ان وصیت نمی کنن و یا تکلیف مالشونو مشخص نمی کنن و زنشونو اینجوری بعد از مرگشون میندازن تو هچل.

موافقم لیلی ؛ قانون بیخودی هستش
زن همه جوونی و سلامتی ش رو کنار همسرش میذاره و برای زندگیش زحمت میکشه اونوقت این قانون مسخره هیچ حقی براش قائل نیست .
مشکل ما آدمها هم اینه که حتی ی لحظه هم به این چیزا فکر نمی کنیم و فقط خودمونو می بینینم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد