دنیای رنگارنگ

چند ماه پیش وقتی صفحه مدیریت وبلاگم رو باز میکردم کلی حرف برای گفتن و نوشتن داشتم اما الان نمیدونم چه اتفاقی برای

دهنم افتاده ؛ بازم حرف دارم اما نمی تونم بنویسمشون

دچار خود سانسوری عجیبی شدم که باعث میشه یهو همه چیز از ذهنم بپره و چیزی برای نوشتن نداشته باشم . 

دختری رو دیدم که موهاشو صورتی کرده بود ؛ فوق العاده بود . خیلی زیبا بود

من داشتم به زیبایی رنگ موهاش نگاه میکردم که صدای خانوم بغل دستی لم توجهم رو جلب کرد که با غیظ میگفت : " اه

همین ها هستن که جوون های مردمو منحرف میکنن . "

من :

چرا منحرف ؟ با ی رنگ مو ؟ با آرایش ؟

چرا به خودت اجازه میدی راجع به دیگران نظر بدی و قضاوتشون کنی؟خوبه منم فقط از روی ظاهرت قضاوتت کنم بدون اینکه

بشناسمت ؟ خوبه منم بهت انگ بچسبونم و توهین کنم ؟

چرا ماها اینجوری شدیم ؟

اصلا چی شد که این مدلی شدیم ؟ چی شد که به اینجا رسیدیم ؟

ما مهد تمدن بودیم و هی دم از فرهنگ و تمدن باستانی مون میزنیم چرا باید اینجوری باشیم ؟

چرا باید فکر کنیم پسرا و مردامون با دیدن آرایش یا رنگ موی ی دختر دیگه و یا صلا با دیدن زیبایی ها منحرف بشن ؟ اگه اینجوری بود خدا دنیا رو سیاه و خاکستری می آفرید تا هیچ چیز قشنگی توی دنیا وجود نداشته باشه .

ی بنده خدایی رو می شناسم که میگن قدیما که تلویزیون رنگی تازه اومده بوده در برابر خریدنش مقاومت میکرده که چی ؛ تلویزیون رنگی باعث انحراف بچه هام میشه .

می بینین تو رو خدا ؛ مقام انسانی مون رو تا چه حد پایین میارن

خلیفه خدا روی زمین رو تا کجا می کشنش پایین 

من میگم خدا دنیا رو پر از رنگ آفرید و حسی به نام عشق رو توی وجود انسان قرار داد ؛ پس چرا نهی اش می کنیم و تلاش

می کنیم برای سرکوبش

من میگم بیاین دنیا رو رنگی ببینیم

به زیبایی ها لبخند بزنیم

و آغوشمون رو به روی هم باز کنیم و همدیگه رو بپذیریم بدون هیچ قید و شرط و قضاوتی