زمزمه های مادرانه

مادر خوبی نیستم درست است که صبوری میکنم در برابر خواسته های وقت و بی وقت وروجک

درست است که همیشه اول وروجک برایم اولویت دارد

اول غذای نیکان

اول خواب نیکان

اول آرامش نیکان 

اصلا همه چیز اول نیکان

اما این روزها سراسر وجودم دلخوری است

ریزتریت ها را می بینم و دلگیر می شوم

چگونه در کنار دلبندم دراز بکشم و سرش را روی سینه بگذارم در حالی که دلتنگم و دلگیر

چگونه در گوشش آوای عشق و دوست داشتن زمزمه کنم و وقتی قلبم دیگر شادمانه و خالی از دلخوری نمی تپد؟

دلم روزها و سالهای قبل ترم را میخواهد که سرخوشانه همه مسایل زندگی ام را می نگریستم و عینک زیبا بینی به چشم داشتم.

اما حالا بدبینانه و متحجرانه نگاه میکنم و کوچکترین حرفی یا حرکتی می رنجاندم

از همسرم ،امید زندگی ام چه زود می رنجم البته او هم گاهی احساساتش بر گفتارش اثر میگذارد و چه تلخ حسش را به زبان می آورد

دلم میخواهد همه را ببخشم و رهایشان کنم

و گاهیدلم میخواهد مکنونات قلبم را بازگو کنم و به تلخی به یادشان بیاورم که من را رنجانده اند. 

تمایلم بیشتر به بخشیدن و رها کردن است

شاید اینگونه روح خودم هم آرامش بگیرد

گاهی فکر میکنم شاید اگر برای مدتی مال خودم باشم اوضاعم کمی بهتر شود

با همه اینها این روزها تنها مایه ی آرامش نیکان است و بس

نگاهش

لبخندش

عطر تنش

صدای نفس اش

با همه ی اینها آرام می شوم و انگار آب بر آتش می ریزند

میخوام در آغوش بگیرمش و همه عشقم را برایش نجوا کنم

***چرا هیچ وقت بابت رنجاندنم عذر خواهی نمی کنی حتی اگر حق با تو باشد اما بهترهم میدانی این روزها چینی نازک قلبم زود ترک میخورد شاید با یک ببخشید ساده این ترک عمیق تر نشود و نشکند .