پنجره ....

از اواخر تابستان 91 پنجره اتاق باز نشده بود .... تخت نیکان کنار پنجره است و پارسال که نی نی بود و امسال هم وروجک دیگر به راحتی می تواند پنجره را باز کند ... تازه چسب کاری اش هم کرده بودیم که به راحتی باز نشود ... کار از محکم کاری عیب نمی کند.

همسر سرمایی است و با خنکی کولر دل درد می گیرد و بعضی شب ها به خاطر من و نیکان گرمایی چیزی نمی گوید و بعضی شب ها هم سرمای کولر را تاب نمی آورد مثل دیشب ....

کولر را خاموش کرد و تمام پنجره ها را باز کرد .... استرس اینکه نکند نیکان زودتر از ما بیدار شود و برود سراغ پنجره باعث شد جایش را عوض کنیم و بیاوریمش وسط خودمان ... من... نیکان ... همسر

اینجوری شد که با خنکی مطبوعی که موهایم را نوازش میداد لبخند به لب به خواب رفتم .... و تا خود صبح با لگد های گاه و بیگاه نیکان که به شکم و صورت من و همسر می خورد هزار بار بیدار شدیم ...

باید یک فکر اساسی به حال این پنجره بکنیم.