وقتی نیکان پیش مامانمه، مدام باید چشمم به گوشیم باشه که الان زنگ میخوره یا ده دقیقه دیگه ....

هی زنگ میزنه ، کجایی؟ کی میای؟نیکان بی قراری میکنه و .... هر دفعه هم گفتم من که اونجا نیستم پس به من نگو که نیکان گریه میکنه و بی قراره چون فقط اعصابم خورد میشه و کاری هم از دستم بر نمیاد اما ...

وقتی پیش دادا میزاریمش اگه زمین و زمان هم به بریزن اصلا زنگ نمیزنه و هر بار من با خیال راحت میرم و به کارام می رسم و برمیگردم . از این نظر دادا خیلی خوبه و چون خودش هم آدم آرومیه نیکان هم کنارش آرومه و بازی میکنه .... حیف که به خاطر سنش و بیماریش نمی تونیم نیکانو همیشه پیشش بذاریم (اینا تو دلم گیر کرده بود ...)